Kimilerine göre ”Evliyanın kerameti haktır.” Peki bu durumun gerçekliği nedir? İslam dininde evliyalar yer alır mı? Evliya nedir, keramet nedir? Keramet dinimizde yer alır mı? Dinimiz evliyalara muhtaç mıdır? Dinimizde evliyanın konumu nedir? Gerçek evliya ve sahte evliya diye bir şey var mıdır? Evliyalar kimdir? Kuran‘da evliyalara işaret var mıdır? Evliyaların Kuran‘dan bir dayanağı var mıdır? Günümüzde yaşayan evliya veya evliyalar var mıdır? Varsa kimdir, kimlerdir? Kuran, evliyalara nasıl bakıyor? Bir Müslüman’ın evliyalara bakışı nasıl olmalı? Bu yazımızda bu sorulara cevap arayacağız.
Halk arasında ve dini kitaplarda kullanılan kelimelerin ve deyimlerin, Kuran‘da farklı bir şekilde yer aldığını görmekteyiz. Bu kelimelerden biri de evliyadır. Evliya kelimesi Kuran‘da geçiyor. Fakat evliya kelimesinin Kuran‘da geçmesi, bizim bu kelimeyi istediğimiz gibi şekillendirebileceğimiz, istediğimiz şekilde bu kelimenin içini dolduracağımız anlamına gelmiyor. Ne yazık ki birçok kişi bu hataya düşmektedir.
Kuran’da “veli” kelimesi “dost, yakın” gibi manalarda kullanılır. “Evliya” ifadesiyse, bu kelimenin çoğuludur. Kuran’a göre her Müslüman Allah’ın velisidir, Allah da onların velisidir (Bakınız: 2-Bakara Suresi 257, 3-Ali İmran Suresi 68, 5-Maide Suresi 55, 7-Araf Suresi 196, 9-Tevbe Suresi 71). Kafirler ise şeytanın velisidir, tüm kafirler de birbirinin velisidirler (Bakınız: 4-Nisa Suresi 119, 4-Nisa Suresi 76, 7-Araf Suresi 27, 16-Nahl Suresi 16). Mutlak anlamda gerçek dost sadece Allah’tır. Tüm dostlar ona nispetledir. O halde ondan başka gerçek veli yoktur (Bakınız: 2-Bakara Suresi 107, 9-Tevbe Suresi 116, 25-Furkan Suresi 18, 39-Zümer Suresi 3, 42-Şuara Suresi 9). Görüldüğü gibi Kuran’da 80’den fazla yerde geçen “veli” veya “evliya” kelimeleri, hiçbir yerde günümüzde halka takdim edilen süpermen insanlar manasında kullanılmamıştır. Bu evliyaların, şeyhlerin gösterdiği olağanüstü haller manasında “keramet” kelimesinin kullanılmasına da Kuran’da rastlamıyoruz. Bu kelimeyle aynı “KRM” kökünden birçok fiil Kuran’da geçer ve bu kelimelerle Allah’ın cömertliği, verdiği rızıkların bolluğu anlatılır ama “süper adamların süper olağanüstülükleri” anlatılmaz (Bakınız: 27-Neml Suresi 40, 8-Enfal Suresi 4, 17-İsra Suresi 70, 36-Yasin Suresi 11).
Evliya olarak tanıtılan kişilerin dinimize büyük zararı olmuştur. Bu kişiler dinimizi bir çile dini gibi tanıtmıştır. Hindu anlatımlarını ve Hindu tarikatlarını andıran suni çilelerle, müritleri terbiye edeceğini söyleyen tarikatlar; insanları karanlık odalarda uzun süre aç ve susuz bırakıp, onlara acı çektirip, birçok kişinin ruh dengesini bozmuşlardır. Ruh dengesi bozulan bu insanların gördüğü halüsinasyonlar ise bu kimselerin üstünlüğüne, “evliya” olduklarına yorumlanmıştır. Oysa Kuran’da hiçbir Peygamber’in ya da inananın, kendisine böyle suni çileler çektirip, kendi kendine işkenceler ettiği görülmez. Kuran’a göre Allah, gerekirse imtihan için zorluk verir ve bu zorluk her ne olursa olsun Müslüman buna sabreder. Fakat bu zorluklar hayatın doğal akışında insanın karşısına çıkar yoksa çile olsun diye, zorluk olsun diye insanın kendilerine işkence etmesinin dinimizin tek kaynağı olan Kuran’da hiçbir dayanağı bulunmamaktadır.
Kuran‘ın sıfatlarından biri de hatırlatıcıdır. Bu bakımdan konuyla ilgili ayetleri yazmak üzerimize bir vazifedir:
”Rabbinizden size indirilene uyun. O’ndan başka evliyaların (dostların) ardına düşmeyin. Siz ne kadar da az öğüt alıyorsunuz.” (7- Araf Suresi 3)
”Haberin olsun, halis din yalnızca Allah’ındır. O’ndan başkalarını evliyalar (dostlar) edinerek “Biz bunlara yalnız bizi daha fazla Allah’a yaklaştırmaları için kulluk ediyoruz” diyenlere gelince; Allah tartışıp durdukları konuyla ilgili hükmünü verecektir. Şu bir gerçek ki Allah yalancı, inkarcı kişiyi doğru yola iletmez.” (39-Zümer Suresi 3)
