Hayrunnisa AKÇA/ Ağustos 2015/440
Ruh bir histir. Enenin insani tarafı. Manası nasıl nefes, soluk, rüzgar, esinti olsa da insanın hissiyatının olmazsa olmazı.
Nefesin bir eksilmesi nasıl örselerse insanı, ruhun bir geri kalışı öyle örseler.
Ruh bir oluştur. İnsanın kendini dönüştürmesinde çaba harcayan oluş. Olmaz denileni olabilir mi diyen has oluş. Ene de çarpışan esinti. Benlikte esen rüzgar. Benlikte esen rüzgarlar hasta etmez. Benlikte esen rüzgarlar usul usul soluk aldırır.
Bu ruhtur. Ruh soluk alışların amaçlaşmasıdır. Bir insan soluk alırken sadece yaşamayı hedefler demek eksik bir yargıdır. Çünkü bir insan soluk alırken bir sonrasının varlığını hayal eder. Ruhu onun düşüncelerine şekil verir. Öğrendiklerini ruhunun iznine susar. Uzun uzun tartar, sahih ya da hatalı cümlelerini. Hissettiklerinin tamam oluşu ruhun ifadesidir. Bu ifade ise cümlelerledir. Cümleler insanın aslıdır. İnsanın insafıdır.
Ruh; insafın naif boyutudur. Ruhtaki duygular insafı büyütür. Büyütür büyütmesine de hissiyatı dille taçlandırmak gerekir. Dil de bu işe “olur” vermelidir. Hep kendimizi duygular alemine hapsetmemeliyiz. Hislerimizi bizden gayrisi bilmeye bilir. Biz ise onlara hassasiyetlerimizden bahsetmeliyiz. Bahis konusu bizimde ilgilendiklerimiz konularsa çekinmemeliyiz. Ruhumuzun iznini alıp çizgilerimizle hemhal olmalıyız.
Hissettiklerimizin önemini bilirken söylediklerimizin önemini de daha bi çok zikretmeliyiz. Bu çağda ve bundan öncesinde hatta bundan nice sonraki çağlarda hep hislerin içi boşaltılacak. Bu boşaltılış adım adım fark ettirmeden olacak. Bir gün öncesinde acıdığımız, üzüldüğümüz şeyler; bir gün sonra normalmiş gibi gelecek. Hislerimizin içi boşaltılmadan, anlamları yitirilmeden gelin elimizi çabuk tutalım, ruhumuzu dilimizle bir tutalım.
Dilimiz ruhumuzla aynı yolu izlesin. Ruhumuzun soluğu dilimizin esintisi olsun. Dilin meramıdır ruh.
Dil eğer ruha evet demezse bi eksik olur. Dilimizin ruhumuza “evet” dediği günlerde olmalıyız. Çünkü ruhun nefes oluşu dilden çıkışıdır.
iktibasdergisi
