Haber: Orhan AŞAN / Şehrivan
Geçtiğimiz yıl Van’da yaşanan depremler büyük yıkıma neden olurken, 644 kişinin de canına mal oldu. Depremlerde en büyük zararı gören eğitim camiasında 63 öğretmen hayatını kaybetti. Yaşanan depremlerde birçok arkadaşını kaybeden ancak buna rağmen görevlerine ara vermeden devam eden Yılmaz ailesi, yaşanan tüm zorluklara rağmen kenti terk etmedi. Depremin acılarına rağmen Erciş’te depremzedelere hizmet veren, sıkıntılarının giderilmesi için çaba gösteren öğretmen çift, şimdi de 1976 Çaldıran depreminde yıkılan okulun yerine yapılan prefabrik dersliklerde geleceğin nesillerini yetiştirmeye çalışıyor.
Van’da geçtiğimiz yıl 23 Ekim ve 9 Kasım tarihlerinde yaşanan depremler en çok eğitim camiası ve öğretmenleri etkiledi. 63 öğretmenin hayatını kaybettiği depremde, okulların da tahrip olmasından dolayı öğrenciler ve öğretmenler uzun zaman okullara gidemedi. Ancak depreme birçok arkadaşını kaybeden öğretmen Ali ve Emine Yılmaz çifti, binlerce insanın kenti terk etmesine rağmen görev yaptıkları Erciş’te kalarak insanların yardımına koştu.
OKULLARI 1976 DEPREMİNDE YIKILMIŞ
Depreme Erciş’te yakalanan ve büyük bir şok yaşayan Ali ve Emine Yılmaz çifti, Erciş’in Çelebibağı Beldesine bağlı Taşevler Köyü İlköğretim Okulu’nda görev yapıyor. 1976 Çaldıran depreminde yıkılan okulun yerine yapılan prefabrik dersliklerde eğitim vermeye devam eden Yılmaz çifti, bölgede görev yaptıkları için hiç pişmanlık duymadıklarını belirtiyor.
Depreme Erciş’te yakalanan çift, ailelerini ziyaret ettikten kısa bir süre sonra kente geri dönüp okulların eğitime başlamasına kadar geçen sürede depremzedelerin sıkıntılarının giderilmesi için çaba gösterdiler.
BURADA İNSANLAR ÇOK İYİ
Çelebibağı Beldesi’ne bağlı Taşevler Köyü ilköğretim Okulu’nda 4 yıldır sınıf öğretmenliği yaptığını dile getiren Ali Yılmaz, depremde birçok meslektaş arkadaşını kaybettiğini belirtti. Deprem dönemi boyunca kaymakamlık bünyesinde depremzedelere hizmet ettiğini aktaran Yılmaz, konteyner kentlerde depremzedelere yardım dağıtılmasıyla ilgilendiğini açıkladı. Doğu’nun Batı’dan göründüğü kadar tehlikeli olmadığını söyleyen Yılmaz, “Buradaki insanlar çok iyi. Bize çok iyi davranıyorlar. Batıdaki insanların buraları gelip görmesi gerektiğini düşünüyorum. Burada çalışmanın zorlukları, imkânsızlıklar oluyor tabi ki. Mesela bu köyün ilkokulu Van’da 1976 yılında meydana gelen depremde yıkılmış. Daha sonra şu an eğitim gördüğümüz prefabrik okulda eğitim verilmeye başlanmış. Aynı sınıfta birkaç sınıftaki öğrencilere bir arada eğitim veriyoruz. Ancak, 4 yıldır buradayım hiçbir terör olayıyla karşılaşmadım. Burayı tercih etmeyi düşünen öğretmen adayları buradan korkmasın. Buranın insanları ne kadar iyi olduğunu buraya gelince görecekler. İnanıyorum ki buradaki öğrencilere iyi imkânlar tanınsa destek verilse çok iyi yerlere gelirler.” dedi.
DEPREM BOYUNCA DEPREMZEDELERİ GİYDİRDİ
Ali Yılmaz’ın eşi Giresunlu Emine Yılmaz da depremden sonra Kaymakamlığın kurduğu kriz masasında görev aldığını söyledi. Deprem sürecinde depremzedeleri giyindirmek için kurulan giyim mağazasında çalıştığını belirten Yılmaz, “Bir servisimiz vardı. Mahalle mahalle gezip ihtiyacı olan depremzedeleri mağazaya getiriyordu. Bizde onlara giydirip gönderiyorduk.” ifadelerini kullandı.
Öğretmenlik tercihlerinin hepsinde Doğu’yu işaretlediğini dile getiren Emine Yılmaz, “Benim hiçbir tercihimde Karadeniz’den bir il yer almıyordu. Başka bir batı ilinden de bir il almıyordu. Benim bütün tercihlerimde doğu vardı. Bunu kesinlikle bilerek yaptım. Burası geldiği için hiçbir zaman pişman olmadım. Burası benim 8. Tercihimdi. Buranın tabi ki zorlukları var. Ancak köylülerimiz bize çok yardımcı oluyor. Kendimiz soba yakıyoruz. Burada dizimize kadar kar yağıyor. Kara bata çıka kömür alıyoruz kömürlükten. İnsanlarda yardımcı oluyor. Yeni mezunlarda burayı yazarken burada kafalarında bir şüphe oluşmasını istemem iki yıldır buradayım ve hiç pişman olmadım.” diye konuştu.
BURADA YAŞADIĞIM MUTLULUĞU HİÇ BİR ŞEYE DEĞİŞMEM
Yaklaşık 2,5 yıldır aynı köyde olduğunu vurgulayan Yılmaz, “Ben geldiğimde çocuklar o kadar öğretmen değiştirmişlerdi ki derslerden geri kalmışlardı. Yarım dönem çalıştım ancak çocukları olması gerektiği seviyeye getirebildim. Bu çocukların suçu değil. Bir öğretmen geliyor, biri gidiyor. Sürekli ücretli öğretmen geliyor buraya. Öğretmenlerimiz çekinmeyip buraya gelse buradaki eğitim daha çok kaliteli olurdu. Daha önce İstanbul’da ücretli öğretmenlik yapmıştım. O zaman ilk öğretmenler günümdü. Orada o kadar güzel hediye getirmişlerdi ki eve birkaç poşetle gittim. Ancak burada çiçek getirdiler. Şarkı söylediler. Ama bunun mutluluğunu hiçbir şeyle değişmem. Buradaki çocuklar çok daha farklı batıya göre, bunlar daha sevecen daha masum.” ifadelerini kullandı.
