Bayramlar dünyadaki cennet günleridir.
Bu manada bayram geçici cennet, cennet kalıcı-bitimsiz bayramdır.
Bayramlar mukayyed sınırlı-sonlu-muvakkat zaman dilimleri.
Cennet ise (halidine fiha) devamlılığı olan, meskun mahal-mekan.
Cennet çıkmamak üzere girilen, sınırsız nimetlerin bahşedileceği, sonsuz saadetin idrak edileceği ödüller ülkesi, nimetler bahçesidirler.
Rabbimiz vahyi inzal buyurarak hayatı bayrama, saadete çevirmemizi murad etmiştir.
Çünkü insanın saadeti, münzel hakikate dayanmasına, ona uyar bir eylem ortaya koymasına bağlı.
Bu gerçekleşirse hayat bayrama dönüşür, insan artar, insanlık artar, huzur, saadet, mutluluk, güven, merhamet, selamet, barış egemen olur.
Bayramlarda küslerin barışması, düşmanların husumete son vermesi, hep dünyadaki mukayyed cennet günleri (bayram) üzerinden Rabbimizin bize armağanıdır. Bu zamanları tüm insanlık olarak tüm zamanlara yaydığımızı-yayabildiğimizi düşünsek ve bunu başarsak hep birlikte kazanmış hem bu sonlu-peşin dünyamızı hem de öte vaad edilen ikinci kalıcı dünyamızı (ahiret) kazanmış olacağız.
Alvarlı Efe çok harika ifade etmiş:
“Can bula cananını, bayram o bayram ola
Kul bula sultanını, bayram o bayram ola
Hüzn-ü keder def ola, dilde hicap ref ola
Cümle günah af ola, bayram o bayram ola..”
Kulun asıl bayramı cennete ulaştığı-ulaşacağı gün olacaktır. Orada boş söz yok, düşmanlık yok, kötü söz yok, negatifliğe dair hiçbir şey yok.
Bitmesini istemediğimiz mutluluk günlerinin (bayram) hasını -a’lasını orada yaşayacağız.
Tabii emeksiz yemek, bedelsiz ödül olmaz bunu hepimiz biliyoruz.
Onun için geçici bayram günleri bitecek-son bulacak, biz kalıcı bayram-cennet için elimizden geleni yapalım. Muhtacı sevindirelim, el uzatalım, düşeni kaldıralım.
Ki Rabbimizin bahşedeceği cennet ile sevinelim sevinenlerden olalım.
