İşte Erandaç'ın yazısı:
CHP'de, Genel Başkan Kemal Kılıçdaroğlu'nu da aşan İstanbul, Ankara ve İzmir'in gözde ilçelerinin belediye başkan adayı belirleme savaşını nasıl okumak lazım? CHP'de yaşanan savaşın köşe başlarına bakınca,
mücadelenin
sadece
yerel yönetim seçimlerine değil, aynı zamanda parti içi iktidar alanlarının belirlenmesine ve partinin direksiyonunu ele geçirmeye yönelik bir içerik taşıdığı anlaşılıyor.
CHP için klişe söz haline gelmiş bir tarihi gerçek var: "CHP'DE OYUNLAR BİTMEZ"...
Partinin geçmiş tarihine bakılırsa, ne yazık ki iç sorunlar, kulisler, hizipler dışa dönük politika yapabilmesini engellemiştir.
1946 yılından beri 17 genel seçim oldu.
CHP, bir kez tek başına iktidara gelemedi.
Kimi zaman asker-bürokrasi oligarşisinin yardımıyla ancak koalisyonlarla yönetime gelse bile, çok fazla kalamadı. Bunun bir anlamı vardı.
Şu mesaj veriliyordu. Birincisi, halkımız İttihat-Terakki'nin devamı CHP'den çok çekmişti, korkuyordu. İktidar olacak kadar oy vermeyi içine bir türlü sindiremiyordu.
İkincisi, CHP liderlerini (Ecevit dışında) kendisine yakın bulmuyordu.
Beykoz'daki gizli toplantı
Halkımız, neden böyle düşünüyor olabilir? Çünkü güç odaklarının CHP'yi dizayn etmelerinden, baronların partinin üzerindeki gölgesinden rahatsız olmaktalar.
Yakın tarihe bakarsak ne görürüz? 2002 seçimlerine giderken küresel sermaye ve IMF orijinli Kemal Derviş'li projeyle Deniz Baykal'ı yola çıkardılar. Olmadı. Asker destekli CHP, 2007 seçimlerinden de umduğunu bulamadı.2011 seçimlerine giderken, Deniz Baykal'ı bir kaset operasyonuyla düşürdüler.
Düğün bahanesiyle İstanbul'a giden Kılıçdaroğlu, bir gece kayboldu. İddialara göre o gece Beykoz Konakları'nda gizli bir toplantı yapıldı. Büyük medya (Patronu Doğan), gazeteci Zafer Mutlu, Ecevit'in kara kutusu Hüsamettin Özkan, eski Başbakan Mesut Yılmaz, Beykoz Konakları'nda Kılıçdaroğlu'nun Genel Başkan adaylığını kararlaştırdı.
Kılıçdaroğlu'ndan da 12 Eylül 2010 referandumunda ve 2011 genel seçimlerinde umduklarını bulamayan baronlar, yeni arayış içine girdi. AK Parti karşısında kazanma peşinde koşan baronlar, Büyük Sermaye, Doğan Medya, Avrupa'nın ekonomik ve siyasi odakları ile bu kervana katılan Hizmet hareketinin, Başbakan Erdoğan karşısında buldukları tek isim Mustafa Sarıgül'dü.
CHP Sarıgül'e katıldı!
"Yeni Genel Başkan çıkarma ajandası"na göre, Sarıgül'ü CHP'ye monte ettiler. Sanki Sarıgül CHP'ye değil, CHP Sarıgül'e katıldı.
İLK DENEME: Ankara'da 4 günlük savaşta, Kılıçdaroğlu'nun gözünün içine baka baka, İstanbul'u paylaşma kavgasını, Mustafa Sarıgül kazandı. Partinin ulusalcı kanat desteğiyle Gürsel Tekin, savaşı kaybetmenin kenarından döndü.
İKİNCİ DENEME: İstanbul'u kazanma şansı her gün biraz daha azalmasına karşın, (Çıktığı zaman yüzde 40 olan oyu şimdi 35'e inmiş görünüyor) baronlar ümitle, 30 Mart'ta Sarıgül'ün alacağını düşünüyor. Büyük Savaş, 31 Mart'ta başlayacak. Masum Türker'in DSP'sinde esen yeni rüzgarlar da CHP'nin aleyhine gelişiyor. CHP, 30 Mart seçimlerinden yüzde 30'un altında çıkarsa Kılıçdaroğlu'nun ilk işi istifa olabilir. Baykal'ın alacağı mevzi yeni denklemleri beraberinde getirebilir. Baykal'ın, Kılıçdaroğlu-Tekin cephesine yapacağı yığınak, Sarıgül'ün kaybetmesiyle sonuçlanacaktır.
SONUÇ: Kulislerde, "Sarıgül'ün bile adaylıktan çekilebilme ihtimali var" gibi şaşırtıcı bir ihtimal dolaşmaya başladı.
Bunu bir kenara koyarsak, Sarıgül'ün gizli ajandasındaki formülün "İstanbul'u kaybetse bile, muhtemel oy artışını arkasına alarak Kılıçdaroğlu'nun yerine gelmek. Olmadığı taktirde, kenarda tuttuğu partisinin (TDH) başına dönmek.
Giderken de CHP'den bazı parçaları koparmak...'' olduğu söyleniyor. Baronların istediği senaryo, Sarıgül'ün CHP'de Genel Başkan seçilmesi. Yapılan dizayn tutar mı?
Dizayn edilen CHP'de dikiş tutmaz...
