Dün gece paylaşımlarımı gören bir arkadaşım beni arayarak, abi seninle aynı fikirde değilim. Biz neden ordayız? Ne işimiz var başkalarının topraklarında. Askerimiz kimin için ölecek? Analar neden ağlayacak? Diye serzenişte bulundu... Kendisine yapmış olduğum açıklamayı siz değerli okurlarımla da paylaşmak istedim.
Bak dedim kıymetli kardeşim;
Düşün ki aynı evde dört beşkardeş birlikte yaşıyorsunuz. Yanı başınızdaki komşunuz bir takım ecnebileri evine getirmiş. Bu insanlar senin karına, kızına, anana, gelinine tacizde bulunuyor. Malına, mülküne hanene, ocağına kast ediyor. Sürekli senin baba ocağında huzurlu yaşamını engelleyici davranışlarda bulunuyor. Bizim Van deyimiyle “ DUR AYAĞIMA YER EDEYİM, GÖR BAŞAN NE EDEYİM" havalarında. Bu zorbalık ve zulüm karşısında evin büyük abisi ve onunla aynı fikirde olan kardeşleri ,bunlar bize huzur vermiyor. Malımıza, canımıza, namusumuza, geleceğimiz olan yavrularımıza ipotek koymaya çalışıyor. Buna karşılık bir önlem almamız gerekiyor diyorlar. Diğer bir kısım kardeşler ise “Yaa abi ne gerek var görmezlikten gelelim, ya da ev sahibiyle müzakere edelim diyorlar. Bunun üzerine evin abisi kardeşlerim ev sahibinin bir hükmü kalmamış. Kalmış olsa dünyanın her tarafındaki psikopatı, ruh hastasını, belalısını toplayıp üzerimize salanlara kapısını açmaz. Komşuları için Çetenin başındaki parmağını sallayarak “ Laann siz beni daha tanımamışsınız ben sizleri açlık ve hayat pahalılığı ile terbiye ederim “ demesine fırsat vermezdi. Baksana adamda ki rahatlığa 16000 km den gelmiş bağdakine hüküm sürüyor. Sanki biz onun sınırına ülkesine ticaretine müdahale etmişiz. Bunun üzerine kardeşlerin bir kısmı, ama biz onlarla namusumuz, ocağımız, geleceğimiz için bir mücadeleye girecek olur isek birilerimiz ölecek. Analarımız ağlayacak değer mi ? Bütün ev ahalisinden aynı anda şu ses yükselir “ VATANI OLMAYAN ANA NEYLESIN EVLÂDI “ M.Kemal ATATÜRK bu güzide vatan için kurtuluş savaşını başlatırken hiç bir ana benim evladım ölmesin demedi. Hatta vatan için mücadeleden kaçarsan sütüm sana haram olsun .Diyerek bu konudaki hassasiyetlerini dile getirmişlerdir. Bizler Nene Hatunların torunlarıyız. Van’ da cebheye mermi taşırken donarak şehit düşen çocuk yaştaki 120 lerin soyunun devamıyız. ”Hangi çılgın bana zincir vuracakmış" diye haykıran ecdadın yadigârlarıyız.
Bunun üzerine tamam abi anladım buraya kadar haklısın. Ama biz bu mücadeleyi verirken yerinden yurdundan edilen ülkemize sığınan Suriye ‘ler neden yoklar? Evet kardeşim dedim burada da sen haklısın. Bu gün namus günüdür, bu gün şeref günüdür. Onların zorla atıldıkları topraklarına yeniden sahip olma günüdür. Umarım en az Türkiye halkı kadar cesur ve de onurlu olup hiç bir davet ve de zorlamaya gerek kalmadan zapt edilen topraklarını zalimlerin ellerinden alıp yarın ki nesillerine bırakabilecek bir destansı mücadelenin onuruna sahip olma gayretinde olurlar. Aksi taktirde ömürlerinin sonuna kadar başkalarının kanlarıyla kazandığı topraklar üzerinde yaşayan onursuz sığıntılar olarak yaşamaya devam ederler. Tabi bundan sonraki süreçte artık mülteci olarak degil ONURSUZ SURİYELİLER olarak anılırlar diyerek konuşmamı tamamladım.
Yazımın sonu da âcizane duygularımı da söylemeden geçemeyeceğim. ORDU SEFERE ÇIKMIŞSA TARTIŞMA BITER, SIYASET BITER. ARKASINDAN DUA EDILIR. ALLAH ORDUMUZU ZALİMLERE KARŞI MUZAFFER EYLESIN. “ Ecdadımızın heybeti ma rûf-ı cihandır. Fıtrat değişir sanma! Kan yine O kandır.”
Bira îro roja yekîti yê ya li dijî zordar e ( Kardeşlerim bu gün zalime karşı birlik olma günüdür)
