İnsanlar hayatı çevrelerinde oluşan birtakım bireylerle oluşturmak durumundadırlar. Dolayısıyla tornadan çıkma insan yoktur, herkesin ker kesimin beğeneceği birini bulmakta oldukça zordur.
Gün olur birlikte olunan insanlara methiyeler düzülür, gün olur aynı insanlar istenmeyen adam ilan edilir.
Aynı evi, aynı işyerini, aynı mahalleyi, aynı sokağı, birlikte yaşadığınız, aynı mesleği birlikte paylaştığınız kişileri yok sayma gibi bir şansın olmaz.
Çünkü onların bulundukları konumu yeri mahal’i ne sevdiğimiz ne de sevmediğimiz insanlar belirlemediği gibi bizlerinde böyle bir belirleme şansımız yoktur.
Onun için aynı mecrada bulunduğumuz her insanı dışlama gibi bir şansımız yoktur, olamaz; vardır deyip uygulamaya kalkarsak yalnızlaşırız.
Dolayısıyla kişilik insanın küme ve neye olursa olsun, körü körüne itaati reddettiği aklın ve ruhun üstün değerini kabul ettiği yerde başlar demiş bizden öncekiler.
Makaleye girişi yaptıktan sonra değerli dostum Abdulbaki Karaca’nın göndermiş olduğu bu mesajı “Öyle bir an gelir ki: Bazı yolların dönüşü, Bazı hataların özrü, Bazı insanların anlamı olmaz.” baz alarak aşağıdaki kıssayı sizlerle paylaşmak istedim.
“Kadın taksiye binmiş ve hava alanına gitmek istediğini söylemişti. Sağ şeritte yol alırken siyah bir araba park ettiği yerden aniden yola, önlerine çıktı.
Şoförü çarpmamak için sert şekilde frene bastı. Taksi kaydı, ama diğer arabaya çarpmaktan kıl payı farkla kurtuldu. Siyah arabanın sürücüsü camdan başını çıkarıp bağırmaya ve küfretmeye başladı.
Taksi şoförü ise gayet sakin ona gülümsedi ve içten bir şekilde el salladı.
Kadın bütün bu olanları şokunu yaşarken, taksi şoförünün tavrına daha da şaşırmıştı.
Sordu: 'Neden böyle davrandınız? Adam neredeyse arabanızı mahvedip ikimizi de hastanelik edecekti.'
Taksi şoförü gülümsemeye devam ederek: 'Çöp Kamyonu Kanunu' dedi.
Kadın: 'Çöp Kamyonu Kanunu?' diye sordu, anlamamıştı.
Şoför açıkladı: 'Pek çok insan, çöp kamyonu gibidir.
Her tarafta içleri çöp dolu olarak dolaşıyorlar; kızgınlığı, öfkeyi ve hayal kırıklığını biriktiriyorlar.
Ancak doldukça çöpleri bırakacak bir yere ihtiyaç duyuyorlar.
Bu bazen ben, bazen de siz olabilirsiniz. Kişisel almayın.
Sadece gülümseyin, onlar için iyi şeyler temenni edin ve yolunuza devam edin.
Onların çöpünü alıp işyerinize, evinize veya sokaktaki diğer insanlara dağıtmayın.'
Başarılı insanlar, çöp kamyonlarının günlerini mahvetmesine ve ellerine geçirmesine izin vermezler.
Hayat sabahları pişmanlıklarla uyanmak için çok kısa, dolayısıyla 'size iyi davranan insanları sevin, iyi davranmayanlar için iyi temennilerde bulunun.'
Hayat, '%10 ' onunla ne yaptığınız, '%90 'onu nasıl alıp karşıladığınızdır...”
Bir insanın, benden başka herkes yanılıyor demesi doğru değil şüphesiz. Ama sahiden herkes yanılıyorsa, o ne yapsın.
Evet, Abdulbaki kardeş, taksi şoförünün dediği gibi “Sadece gülümseyin, onlar için iyi şeyler temenni edin ve yolunuza devam edin. Onların çöpünü alıp işyerinize, evinize veya sokaktaki diğer insanlara dağıtmayın.'
Nasihatlerin musibetlerden evla olması dileğiyle.
