Facebook Twitter Linked-in Whatsapp

 

            Merhaba değerli dostlar…

 

Canımızla kanımızla biz bizeyiz. Sözümüz ve özümüz de biz bize… biz bizi anlarız.Dile gelen veya gelmeyen sıkıntılarımızda biz bize…

 

            Bu sıkıntılarımızdan biri geldi aklıma, paylaşmak istedim: Eğitim camiasının bir ferdi olarak çocuklarımın soruları şaşırtıyor beni zaman zaman.

            “Hocam bu günah mı? Hocam şu günah mı? diye.

           Günahlar Kur’an’da belirtilmiştir. Gunah mı sorusu yerine keşke sevap mı sorusu sorulsaydı ya …” diyorum.

            Küçücük yüreklerinde kocaman imanlarını ve bir o kadar da şüpheleri ve korkuları büyütmüşler.Bu şüphe ve korkular, bir yandan mesleğime duyduğum hayranlığım bir yandan da bu yanlışlara doğru bir yol bir yol açma sorumluluğunun ağırlığını hissettiriyor omuzlarımda.

           Öğrencimin biri soruyor; hocam Kur’an’ı ellersek bizi yakar mı? Diye. Asıl Kur’an’a dokunmasak bizi yakar… diyorum. Hani biz bizeyiz dedik ya. Aile ve toplum olarak biz çocuklarımıza islamı anlatamamışız mağfiretinin ve rahmetinin gazabını geçtiği insanı affetmek için vesileler yaratan Allah’ı, yürüyen Kur’an tabiri ile insanlığı sevgi ile kazanmış peygamberi anlatamamışız.

            Peygamberi 571 den ibaret sayarak İslam evlatlarını örneksiz ve asaletsiz kalmasını yani sevgisiz kalmasını engelleyememişiz. Yazılan Kur’an ile yürüyen Kur’an’ı birleştirmedikçe de bu sorun(l)arın çözülmesi imkânsız gözüküyor. Konuya ışık tutan Mevlana’nın şu sözü geliyor aklıma:

”İyilik ve merhamette güneş gibi ol; tevazuda toprak gibi ol.

 Ya olduğun gibi görün ya da göründüğün gibi ol.”

İşte bahar geldi. Ne havaya ne suya gönüle düşen cemre olmanın tam zamanı. İslamın kalbi sevgiyi ve sevginin gözüyle islamı bu tomurcuk bedenlerin saf yüreklerine işleme sorumluluğunu sorgulama gerçeği ile yüzleşme baharındayız.

Bu ne büyük mutluluk… ne büyük haz… Ve saygıyla bir kez daha Rabbimin huzurunda eğiliyorum. Bana bu sevgiyi verene yerin ve göğün malikine atın solumasında, çiçeğin kokusunda, bülbülün şakımasında ve yaprağın hışırtısında tecelli eden Rabbime hamd ediyorum.

                 “KALPLER ANCAK ALLAH’I ANMAKLA HUZUR BULUR.”

— KÖŞE YAZISI SONU —