SEVGİYİ SÜPÜRÜYORUZ (şiir)

 Şeref  Bülbül


Gözle görülmüyor, elle örülmüyor
Ne ulvi bir duygu, bir et parçasına girebiliyor
Yeter ki girebilsin, oradan hiç çıkıp gitmiyor
Birilerimiz onu oradan nasıl da süpürüyor?  


Bırakalım Allah aşkına, ağlatmayalım, sızlatmayalım
Kimsesiz kalmasın, Ahhhh çekip onu bağırtmayalım
Garip kalmış kimsesizler gibi, donuyor, üşüyor
Nerdeyse herkes sevgiyi kalbinden atıyor, süpürüyor  


Bu sevgi kalplerden atılıp giderse eğer
Kalpler bomboş kalacak, insanlıkta kalmayacak değer
Boş kalan o kalplere neler neler girecek?
Bilmiyorum bu insanlar sonra ne süpürecek?


İnsan insanı görmeli ve sevmeli değil mi?
Mal ve mülk bizimle gelmeyecek değil mi?
Bırakalım artık şunu da bunu da, sevgiyle bakıp görelim
Değer arıyorsak, bu da sevgidir, onu kalbimizden süpürmeyelim  


Sevgisiz düşüpte kalırsak yerde, bir tutan el arayacağız
Kuru bir ömrü mü miras bırakacağız?
Sevelim, saralım, sevgiyi üşütmeyelim
Kalpleri doldursun, gözleri yaşartsın, onu kalbimizden süpürmeyelim.  


İnsanlara bakıp ta düşünmek ne zormuş meğer
Sevgi yoksa bu insanlık ne ile bulacak değer?
Tutalım sevgiyi kaldıralım yerden, onu zalimce hakir görmeyelim
Sevgi değerdir, sevgi kutsaldır, onu yerlerde süründürmeyelim.

iktibasdergisi.com


Orjinal Habere Git