Modern zamanlarda insani yanımız günbegün eriyor... Çoraklaşan yürekler, tutsak edilen zihinler, sürgün edilen değerler hayatı yaşanmaz kılıyor...
Küresel kötülüğe mahşeri vicdan tepki vermiyor...
Vicdan kaybı insanın en derin krizi...
Vicdan yitimi büyük mazlumiyet ve mahrumiyetlerin habercisi...
Vicdan sükut etmişse, artık her türlü ahlaksızlığa alışmak durumundasınız..
Dünyanın bağrına acıların ekildiği şu günlerde vicdanları uyarmak ve örgütlemekten başka çıkış yolu da gözükmüyor...
Vicdanlara ambargo uygulayan, merhameti bloke eden bir dünyaya söyleyecek bir sözümüz olmalı...
İnsanlık vicdan sınavında sendeliyor...
Mazlum coğrafyaların acısı vicdanlarımızda ne kadar yankı buluyor?
Son bir yılda sadece Akdeniz'de boğulan mülteci sayısı beş bini buluyor...
Geçen yıl İtalya'da sınır dışı edilen çocuk mülteci iki bin civarında...
Arakan'a kör ve sağır kesilen bir dünyada hangi vicdandan bahsedebiliriz?
Vicdan tatilde...
İnsanlar haksızca öldürülürken, toplu ölümleri kanıksadık...
Peki insanlık nerede?
İnsanın onuru, haysiyeti, itibarı nasıl bu kadar ucuzlayabilir?
Hadi bir çok insan aç, sakat, yoksul, yurtsuz, yuvasız kalıyor... Bari bizler vicdansız kalmayalım... İyi ki vicdanımız var, diyelim...
Vicdanın bittiği yerde vahşet başını alıp gider...
Vicdan vurgun yediyse yeryüzü viran demektir...
Afrika'da kıtlığın, açlığın asıl sebebi küresel ölçekteki aç gözlülük ve vicdansızlıktır...
İnsan vicdanı kadar insandır...
Hakikatin mihengi, varlığın nirengi noktası ve toplumların ahengi, vicdana yüklüdür...
Sanma ki, her beden kalıbının içindeki insandır, insanı farklı kılan vicdandır...
Vicdan, azabımız yoksa, azalan insanlığımızı gözden geçirmemiz gerekiyor... İçimizdeki iş kontrol sistemi işlemez hale geldi, demektir.
Karanlık ilişkilerin, gizli işlerin en şaşmaz şahidi vicdandır...
Şayet öldürmemişsek vicdan iyi bir yargıçtır...
Müsaade edelim, vicdanımız bizi rahatsız etsin... O zaman göreceğiz, zor zamanlarda koruyucu bir melek gibi devreye giriverir...
Vicdandan ödün vermek, kötüyü ödüllendirmek demektir...
Bugün cüzdan-vicdan ikileminde maalesef vicdan mağlup...
Para konuşuyor, vicdan susuyor...
Hipokrat yemini mesleki hıyaneti önlemeye yetmiyor.
Adliye saraylarında vicdan sızlatan kararlar bitmiyor...
İnsafsız infaz memurları Ali kıran, baş kesen kesiliyor...
Pazar müşterisi sağılacak inek muamelesi görüyor...
Müteahhit, taşeron firma, taş kesilen kalplere uyarı fayda etmiyor...
Genetiği ile oynanmış gıdalar ve top yekün raf terörü... İlaç sektörü... Kürtaj... Medya linçi... Yargısız infazlar... Haysiyet cellatları... Nasıl bir kurumsal ve küresel vicdansızlıkla karşı karşıya olduğumuzun göstergeleri...
Müşteri memnuniyetini esas alan fetvacı hocalar size de vicdan lazım... Ama biz ruhsatı bulsak da yine de vicdanımıza danışalım...
Efendimiz (s.a.v): “Bizi aldatan (tüm vicdansızlar) bizden değildir.” Diye buyursa da bu gün güven vermiyoruz... Çünkü adalet ve ahlak önceliğimiz değil...
Meselemiz vicdancılık yapmak değil yeryüzünün vicdanı olabilmek... Sadece vicdanımızı rahatlatacak bir takım seremonilerde bulunmak değil yüreğimizi insanlığa açmaktır...
Tabii ki, vicdan istismarcılarına fırsat vermeden bir vicdan ayaklanmasını hedeflemeliyiz...
Belki de şu kokuşmuş dünyada yeni bir Hılfu'l-Fudul bizleri bekliyor...
Peki hangi vicdan?
Vahyin terbiyesinden geçmiş bir vicdan... Aşığını imandan alan bir vicdan...
Parolamız tevhitse, vicdan pusulamız şaşmaz...
Ve Kur'an'da bir vicdan çağrısı.
“Diri diri gömülen kız çocuğunun hangi günahtan ötürü öldürüldüğü sorulduğu zaman.” (Tekvir, 8-9)
