KURBAN KABUL EDİLMEDİ Mİ?
17 Nisan 2013 tarihinde hükümetin başlattığı ve tarafların büyük ölçüde kabullendiği kamu oyununda sahiplendiği yeni süreçle(barış) ilgili oluşturulan akil adamlar heyeti dört günlük çalışmalarda bulunmak için Hakkâri'ye geçmişlerdi. Heyetin Van ve Hakkâri'deki çalışmalarını organize etmek üzere kardeşim İsmail Almalı heyet tarafından bölge koordinatörü olarak görevlendirildiğinden dolayı bu gezide bende ona yardımcı olmak üzere yapılan görüşmelerde birlikte olmuştum.
Adına barış süreci, açılım, Kürt sorunu, demokrasi sorunu vs. koydukları süreç içinde iyimser bir tablo ortaya çıkmış insanlara azda olsa özgüven gelmiş bölge savaşsız bir ortama girdiği için her alanda olgunluk oluşmuştu. Ancak olmadı barış bu topraklara bölge insanına çok görüldü 2,5 yıllık olumlu hava bir anda dağılarak olumsuzluk 90'lı yıllara yenide dönüşün işaret fişekleri ateşlendi. Taraflar birbirlerini suçluyor olan halka oluyor, yıllarca özlemini duyduğu tam düzeldi derken yeniden başa dönülmeye 21 Mart 2013 öncesine dönülmeye başlandı.
Bu ziyarette Hakkâri'ye 12–13 km kala yol kenarında boşaltılan köylerden gelip yerleşen "Jirki" aşireti mensuplarınca davul zurna eşliğinde karşılanmıştık. Karşılamada kesilmek istenen kurbana engel olan heyet üyeleri aşiret liderinin yaptığı konuşma nedeniyle kesilmesin kabul etti.
Aşiret lideri bozuk Türkçesiyle tüm Türkiye'ye önemli bir mesaj olarak o akşamki haber bültenlerinde ilk sırada yer alarak gündem oluşturmuştu. Aşiret lideri kurbanın kesilmesine itiraz eden heyet başkanı Can Peker'e
"Biz bu kurbanı Hz. İbrahim(as)'ın oğlu İsmail(as)'ı kurtarmak için nasıl ki, kurban kestiyse, bizlerde bu kurbanı artık gençlerimiz ölmesin, akan kanın son kan olması için bu kurbanı kesiyoruz." demişti. Acaba akan kanın son kan olması için kesilen kurban kabul edilmedi mi? Yeniden başa dönüldü. İbrahim(as)'ın samimiyetinden dolayı kurban etmek istediği oğlunu kurtarabilmişti. Acaba bizler çocuklarımızı kurtarmak için kestiğimiz kurbana riya mı karıştırdık, samimiyet mi yoktu!.
Ayrıca, bu karşılamada küçük çocukların kardeşlik için okudukları şarkıda çok anlamlıydı, devamlılık isteyen nağmelerle doluydu.
"Şu dünyadaki en mutlu kişi mutluluk verendir. Şu dünyadaki sevilen kişi sevmeyi bilendir. Şu dünyadaki en bilge kişi kendini bilendir. Şu dünyadaki en olgun kişi acıya gülendir. Bütün dünya buna inansa, bir inansa hayat bayram olsa insanlar el ele tutuşsa, birlik olsa uzansak sonsuza."
Şu dünyadaki en soylu kişi insafa gelendir. Şu dünyadaki en zengin kişi gönül fethedendir. Şu dünyadaki en ustun kişi insani sevendir. Şu dünyadaki sevilen kişi sevmeyi bilendir. Bütün dünya buna inansa, bir inansa hayat bayram olsa insanlar el ele tutuşsa, birlik olsa uzansak sonsuza "
Heyet başkanı "Can Peker" bu manzara karşısında gözyaşlarına hâkim olamamış "bizler nasıl olurda bu güne kadar buralara gelmemiş bu insanları tanımamışız." Sözlerini bana dökerken gerçektende bu iki yaşlının "aşiret lideri ve heyet başkanının" birbirlerinin dilini anlamasalar da, insani ve vicdani paydada nasıl buluşabildiklerini ortaya koyması açısından çok önemliydi. Bunu neden sürdüremedik, neden şarkıdaki dili kullanmadan uzak olduk. Neden sevmekten uzak tuttular bu halkın çocuklarını.
Verilen mücadelenin emeğin hedefine ulaşmaması çok zordur. Çok canlar düştü, çok masum insanlar katledildi bu topraklarda. Yeniden aynı senaryoya dönüldüyse demek ki, ders alınmamış ders çıkarılmamış ki bu uğurda kurban edilen kurbanlar kabul görmedi.
Kurbanın kabulü için barış çok önemli tıpkı çocukların şarkıda dillendirdikleri gibi. Ne kadar da muhtacız şarkının mısralarında anlamını bulan sözcüklere. Çok mu zordur şarkıdaki gibi yaşamak, hayır!.
Otuz yıllık süreçte terör belasıyla toprağa verilen kurbanlar yetmemiş olacak ki, akan kanın son kan olması nedeniyle sürecin başlamasından dolayı kesilen kurbanın akan kanının etkisi sadece 2,5 yıl sürdü. Yeniden yollara düşülmesi gerekiyorsa düşülsün, İsmailler yerine kurbanlar kesilecekse kesilsin yeter ki akan kan insan kanı olmasın, kurban edilen İsmailler olmasın!..
Nasihatlerin musibetlerden evla olması dileğiyle.
