Arap dünyasındaki diktatörler çetesinin Katar’a yönelik olarak uyguladığı sıkı abluka bir yılını doldurdu. Ablukanın hiçbir etkisinin olmadığı söylenemez. Katar elbette bu abluka yüzünden bazı sıkıntılar ve zorluklar yaşadı. Ama sıkıntıları aşmak için alternatifler üretme imkânı buldu. Bunun en önemli sebebi ise diktatörler çetesinin Katar’a uyguladığı ablukanın bekledikleri desteği görememesi ve ablukaya destek veren ülkelerin sayısının, Yemen’deki Aden hükümetini saymazsak, sadece dörtte kalmasıdır. Bundan dolayı söz konusu ablukadan kaynaklanan sorunları aşma konusunda Katar’ın alternatifler üretmesi mümkün oldu ve ablukacı ülkeler bekledikleri sonucu elde edemediler. Katar’ın ekonomisi sarsılmadı ve gücünü korudu.
Diğer yandan ablukanın sadece Katar için değil ablukacı ülkeler için de bir maliyeti olmuştur. Bu maliyeti göze almalarının amacı Katar’ı kendilerinin belirledikleri siyasi çizgiyi aynen takip etmeye zorlayabilecekleri konusundaki beklentileri idi. Ama bu beklentilerini elde edemediler. Dolayısıyla ablukada ısrarlı bir tutum izlemekle, siyasi açıdan umduklarını elde edemezken ekonomik açıdan ablukanın kendi ekonomilerine yüklediği külfete katlanmak zorunda kaldılar.
Diktatörler çetesi Katar’ı kıskaca almak için 2014’te de bir girişimde bulunmuş ancak istedikleri sonucu alamamışlardı. Geçen yılın Haziran ayının başlarında başlattıkları ablukada onu daha sıkı bir şekilde kıskaca almak suretiyle istediklerini kesin bir şekilde yaptıracaklarını umuyorlardı. Çünkü bu kez sadece diplomatik ilişkilerini kesmekle kalmayıp aynı zamanda ekonomik abluka uygulama kararı almışlardı. Ekonomik ablukaları aynı zamanda kendilerinin hava, kara ve deniz sahalarını Katar’a tamamen kapatmayı da içeriyordu. Bu arada bir yandan da sopanın ucunu göstererek askerî yaptırım uygulamaları ihtimalini dolaylı bir şekilde dile getirmeye çalıştılar. Katar’ın bu baskıya fazla tahammül edemeyeceğini ve kendilerine teslim olacağını umuyorlardı.
Ama umduklarını elde edemediler. Her şeyden önce Arap dünyasında kendi saflarında bir ittifak sağlamayı başaramadılar. Yaptıkları tüm baskılara rağmen Arap ülkelerinin birçoğu Katar’la ilişkilerini kesmeyi reddetti. Körfez ülkelerinin bile tamamı ablukaya destek vermedi.
Afrika ülkelerine ekonomik baskılarının ve tehditlerinin sonuç vereceğini umuyorlardı ama Eritre ve Somali gibi çok zayıf ülkeler bile onların direktiflerine uymayı reddederek Katar’la ilişkilerini kesmeme kararı aldı. Aynı zamanda bu ülkeler kendilerine yapılan baskılar ve rüşvet teklifleri hakkında da kamuoyuna bilgi vererek Suudi Arabistan’ın etrafında toplanan diktatörler çetesinin Katar’ı kıskaca almak amacıyla ne gibi arsızlıklara başvurduğunu açığa çıkardılar.
Uluslararası alanda da abluka fazla etkisini göstermedi. Her şeyden önce Türkiye, Katar’la arasındaki dostluk ilişkilerini önemseyerek ona destek verdi ve diktatörler çetesinin gıda ablukasından doğan sıkıntının giderilmesi için alternatif ürünler gönderdi. Türkiye’nin Katar’a askeri üs kurma konusunda yaptığı anlaşmayı hızlı bir şekilde Meclis’ten geçirmesi de etkisini gösterdi.
Avrupa ülkeleri de ABD’nin bölgeyle ilgili planlarından rahatsız olduklarını belli ederek Katar’a yönelik ablukaya destek vermediler.
Arap dünyasındaki diktatörler çetesini böyle bir ablukaya teşvik eden ve bu konuda onların siyasetlerine şekil veren ABD bile onlarla birlikte hareket etmemeyi tercih etti. Çünkü onun için çıkarı önemliydi.
Bu durum diktatörler çetesinin ablukasının etkisini yavaş yavaş kaybetmesine neden oldu. Bu duruma rağmen diktatörler çetesinin abluka konusunda ısrarcı tutumunu değiştirmeye henüz yanaşmadığı görülüyor.
YENİ AKİT
