İnsanın mevsimleri

Bir şey olmanın hayalini kuran ama o şey olduğunda gerçekleştirecek hayali olmayan insanlar görüyorum sürekli.

Yıllardır, bizi sadece meşgul eden bir oyun oynuyoruz ve o oyunun içinde kalmamızın bir tek şartı var; bunun bir oyun olduğunu söylememek!

O kadar çok şey hakkında o kadar çok şey söyleyebilecek durumdayız ki, susup dinlemek bize vakit kaybı gibi görünüyor artık.

Kendi hayatının ufacık meselelerine takılıp kalan insanların, bütün gününü devasa insanlık meselelerini çözmeye hasretmesi size de acıklı görünmüyor mu?

Her fırsatta herkese her meselenin aslını anlatmaya hevesli nevzuhur insanlar yüzünden asıl meseleden gittikçe uzaklaşıyoruz.

“Asıl mesele ne biliyor musun?” diye sordu biri yanındakine. Kısa bir sessizliğin ardından anladılar ki; asıl mesele, bu soruyu her dem taze tutabilmektir.

Bazen, zor bir geceyi güzel bir güne bağlayabilmektir insanın çağrıldığı en büyük meydan savaşı!

“Istırap hakikatin habercisidir. Bir şeyin ıstırabını çekmeyen, onu ne tanır ne de sever” demiş Nureddin Topçu.

Her şeyi geride bırakarak binmeyi istediğimiz her otobüsün, aslında bizi bir meçhule değil, kendimizi bıraktığımız yere geri götürmesini umut ediyoruz.

Mesafelerin aynı anda hem bu kadar uzak, hem bu kadar yakın olabilmesi insana hayret veriyor.

Kırlangıçların diğerlerinden daha çok sevdiği bir mevsim var mı bilmiyorum ama gelen geçen her mevsimin kırlangıçları çok özleyen günleri olduğunu biliyorum.

Ne söyleyecekse fısıltıyla söylüyordu; kendinden başka kimse duymasın diye!

Çıkmadan önce anlamları çalınmasın diye bütün cümlelerinizin kapılarını sıkıca kilitlemeye dikkat ediyor musunuz?

Yalan makineleri konuşurken vücudumuzda yaşanan değişimleri yakalayarak yalanı ihbar ediyor. Yani fıtratımızda yalana tepki vermekten vazgeçmeyen bir şeyler var!

Bizim için düzenlendiği halde duygularımızı ifade edebilmemiz için kürsüye çağrılmayacağımız bir tören de olacak, o törende konuşma kısmını genellikle imam hallediyor.

“Ölümden korkmuyor musun?” dedi düşünceli olan. “Hayattan korktuğum kadar değil!” dedi yanındaki.

Kabir ziyaretine pek sıcak bakamayan insanları da anlamak lazım, muhtemel bir iade-i ziyaret durumundan fena halde endişe ediyor olabilirler.

Güney Koreli yönetmen Kim Ki-duk’un insanın mevsimlerini anlattığı “İlkbahar, Yaz, Sonbahar, Kış... Ve İlkbahar” diye bir filmi var. En sevdiğim film isimlerinden biri...

Umut, hayatımızın yeri boş bırakılmış bütün kelimelerinden filizlenip büyüyor.

“Her bahar” dedi meczup, “kışın geçmesini sabırla bekler.”