Sen yine de umuda sarıl
Daralmış ruhun çıkış yolu bulamasa da, tüm kapıların kapandığını düşünsen de, sen yine de umuda sarıl.
Yeni bir yıl başlarken, yeni bir gün başlarken, geçmişin tüm hüznünü bir kenara bırak, umuda sarıl.
Zor geçen günler, karanlık geceler, dertli sabahlar yaşasan da, güneşin yine sevinçle doğduğu bir güne uyandığını unutma. Güneş gibi hayatını aydınlatacak umuda sarıl sen yine de.
Döktüğün göz yaşlarını, karnındaki sancıları, elemli inlemelerini hatırladıkça sorunların çözülmez iki gözüm. Sen Lokman Hekim’in en kuvvetli iksirine, umuda sarıl yine de.
“İyileşir durumun ey gam çeken gönül kaygılanma
Geçer bu çılgınlığın, sakinleşir başın, üzülme”
Hırçın dalgaların çarptığı geminden direğinin, dümeninin zedelendiğini görsen de, sen yine de umut limanına sığın.
“Söküp götürürse de yokluk seli varlık temellerini ey gönül
Kaptanın Nûh ya, korkma tufandan, üzülme”
Bir fırtınaya tutulduğun çölde, güneşe, kuma isyan etsen ve yolunu şaşırsan da, pusulanı umuda çevir sen yine.
“Ka’be aşkıyla çölde yürüyeceksen eğer
Batsa da ayağına muğîlân dikeni, üzülme”
Tüm derelerde taşlar, kayalar, kırılmış dallar engeller yapar. Unutma ki, derler önündeki engelleri aşar, sonunda denize ulaşır. Sen umuda doğru akmaya devam et yine de.
İnsan aklı umutsuzluğa meyyaldir unutma. Kalp ise umudun kapısıdır. Ne zaman aklının karamsarlığında daralsan, kabinin ‘umut’ diye atan sesini dinle sen yine de.
“Ümitsiz olma sakın ha, bilmezsin gaybın sırrını
Perde ardında olur gizli oyunlar, üzülme.”
Elin dara mı düştü, işlerin kötü mü gitti, sıkıntıya mı girdin, ‘Rahman’ sıfatına sığın Allah’ın. O ayırt etmeden, herkesin derdine dermen olur.
Hasret çekiyorsan eğer, bir yâri özlemişsen, uzakta kalmışsan sevdiğinden ve aşkın acısıyla inliyorsan sessizce; bil ki, vuslatın kapısı umudun eşiğindedir.
“Sevgilinin ayrılığında, rakibin sıkıntısında halimizi
Bilir hep halden hale sokan Allah, üzülme.” (*)
Soğuktan üşümüşsen, her yanda ağaçlar yapraklarını dökmüşse, ve içinde bir hüzün dolmuşsa;
Kış geldi diye üzülme, az sonra bahar gelecek diye umutlan sen yine.
Yeni bir yıla umutla gir. Gam yükünü at üzerinden. Sığınacağın bir liman var her daim. Onu ara bul. O’na sığın.
Sen yine de umuda sarıl ve yeni bir şeyler söyle iki gözüm.
“Her gün bir yerden göçmek ne iyi
Her gün bir yere konmak ne güzel
Bulanmadan, donmadan akmak, ne hoş!
Dünle beraber gitti cancağzım,
Ne kadar söz varsa düne ait
Şimdi yeni şeyler söylemek lazım...” (**)
(*) Hafız-ı Şirazi
(**) Mevlana
